هواپیمای پنهانکار هواپیمایی است که برای جلوگیری از کشف و رهگیری از فناورهای پیشرفتهای برای کاهش بازتاب راداری، فروسرخ (حرارتی)، نور مرئی، دامنه بسامد رادیویی و امواج صوتی خود استفاده میکند. مجموعه این تکنولوژیها فناوری پنهانکاری نامیده میشوند.
گاهی از اصطلاح هواپیمای رادارگریز نیز در اشاره به این نوع هواپیماها استفاده میشود اما باید توجه داشت که هرچند رادارگریزی (به معنی کاهش انتشار و انعکاس امواج راداری) یکی از مهمترین ویژگیهای هواپیماهای پنهانکار است اما برای کاهش احتمال کشف هواپیما توسط دشمن کاهش بازتاب حرارتی، صوتی و بصری نیز لازم است. البته باید توجه داشت که هنوز هیچ هواپیمایی وجود ندارد که به طور کامل برای تمام دستگاههای راداری نامرئی باشد، اما فناوریهای پنهانکاری بهکار رفته در این نوع هواپیماها تشخیص یا ردگیری آنها را بسیار دشوار میکنند و به این ترتیب احتمال تشخیص هواپیما توسط رادار دشمن کاهش یافته و در نتیجه احتمال اصابت موشکهای هدایت راداری به آن نیز کاهش پیدا میکند.
مهمترین چالش در طراحی هواپیماهای پنهانکار این است که پنهانکاری و آئرودینامیک دو قطب مخالف در طراحی هواپیماها هستند. یعنی تمهیداتی که برای برای پنهانکار شدن هواپیما اندیشیده میشود، ویژگیهای آئرودینامیکی هواپیما مثل سرعت، مانورپذیری و بهرهوری در مصرف سوخت را تضعیف کرده و با گرانتر و پیچیدهتر شدن هواپیما صرفه اقتصادی و قابلیتهای رزمی آن را کاهش میدهد.